นักเขียน

คนแรกจะเป็นใครไปไม่ได้เลยครับ เขาคนนั้นก็คือ แอดมินเองนี่แหละครับ พื้นเพเป็นคนต่างจังหวัดที่ถูกเลี้ยงดูมาโดยครอบครัวที่ทำการเกษตรมาค่อนชีวิต จากนั้นพัฒนามาจับกิจการค้าขายเล็กๆในชุมชนย่านที่อยู่อาศัย แต่พอโตมากลับไม่ค่อยได้ใช้ชีวิตอยู่บ้านเท่าไรนัก มักออกเดินทางศึกษาเล่าเรียนไกลบ้านตั้งแต่เด็กๆ จนเรียนจบการศึกษามาพอประมาณ ชีวิตเกิดพลิกผันถูกจับมาวางไว้หน้าร้านคอยเป็นพ่อค้าขายของแทนคนในครอบครัวที่อายุเริ่มสุกงอมเข้าไปทุกที โดยส่วนตัวเป็นคนที่ชอบชื่นชมธรรมชาติมาก โหยหาความเงียบสงบเสมอ มักมีคำคม มุมมองแนวคิดที่แปลกประหลาด ค่อนข้างไปทางด้านที่ดีแบบคิดบวกเยอะ มีความสนใจในหลายๆเรื่องด้วยกันทั้งการพัฒนาแอพลิเคชัน ถ่ายรูป ศึกษาธรรมชาติรอบตัว รวมถึงการท่องเที่ยวแนวแอดเวนเจอร์เดินป่า นอนกลางดินกินกลางทรายอะไรแบบนี้ครับ

ซึ่งโดยพื้นฐานแล้วเป็นคนที่เรียนจบมาทางด้านวิทยาศาสตร์-เทคโนโลยี จึงเกิดมีความสงสัยในหลากหลายเรื่องราวที่เราได้พบเจอ พอเราสังเกตมากๆ ก็ศึกษาค้นคว้าหาคำตอบเสมอมา และพอมันเกิดเป็นองค์ความรู้ขึ้นมาครั้นจะเก็บไว้คนเดียวก็น่าเสียดายจึงต้องออกมาสร้างเรื่องราวต่างๆที่เราได้รู้ แบ่งปันให้คนอื่นๆได้เข้ามาศึกษาหาความรู้ไปด้วยเช่นกัน เพราะสิ่งหนึ่งที่แอดมินเชื่อมั่นมาโดยตลอดเลยคือ

แต่แล้วก่อนอื่นใดจะต้องบอกว่าบทความจากแอดมินจะเป็นบทความแบบ Long term นะครับ คือใช้ระยะเวลาในการเขียนที่ยาวนานบางบทความอาจกินเวลาถึง 2-3 วัน หากวันไหนโชคดีวันนึงอาจได้ถึง 2 บทความเลยนะ แล้วทำไมถึงนาน? ไม่ใช่เพราะหาข้อมูลเยอะหรอกครับ อันนั้นหาข้อมูลใช้เวลา 4-5 ชั่วโมงก็พอเพียงแล้ว แต่ที่นานคือระยะเวลาในการเขียนไป ทำงานไป เขียนไป ขายของไป แอดมินร้านชำก็แบบนี้อะครับ ต้องทำใจนิดนึง O_o’ ลองจินตนาการกำลังเขียนบทความวิทยาศาสตร์สักบทความแล้วต้องมาชั่งกะปิ ขายน้ำปลา หาสบู่ ตวงน้ำตาล ไหนแมวที่ร้านจะมาก่อกวนอีก โอ๊ย แค่คิดก็บันเทิงแล้วใช่ไหมครับ ฮ่าๆๆ … นั่นแหละครับ รักแล้วต้องรอได้ อิอิ

คนที่สองหนุ่มหน้ามนคนอินดี้ ดื่มชาเขียวคว่ำเช้า ชาขาวคว่ำค่ำตลอดเวลา เติบโตมาท่ามกลางกองอะไหล่รถมอเตอร์ไซค์นานาชนิด แต่ทว่าชื่อเขาคือ หมาโฮ่ง ใช่ครับ เขาคือหมาที่คอยเห่าทุกสิ่งที่ดูแปลกตา ทุกสิ่งที่เคลื่อนไหวผิดปกติ ทุกสิ่งที่มันไม่ถูกต้อง จนกระทั่งวันนึงเขาเริ่มปลูกต้นไม้ต้นแรก เขาก็ยังเห่าเหมือนเดิม จนปลูกต้นที่สอง สาม สี่ ห้า ตามมา ก็ยังเห่าแบบเดิม จนตอนนี้เขาปลูกจนศึกษาได้บรรลุถึงทางสายริมแล้ว ซึ่งสามารถคราฟต้นไม้นั้นให้เป็นสายพันธุ์ที่เขาต้องการได้แล้ว และ เขาก็ยังเห่าเหมือนเดิม

นอกเหนือจากการเห่า ปลูก รดน้ำต้นไม้แล้ว จำได้ไหมครับเขาเติบโตมาโดยคาบคาบูเรเตอร์ออกมาด้วย ใช่ครับเขาเป็นช่างซ่อมรถมอเตอร์ไซค์มือหนึ่ง ที่มืออีกข้างถือแก้วชาเขียว เขาเป็นความหวังในการฟื้นชีพเหล่ามอเตอร์ไซค์ของหมู่บ้าน ไม่เพียงแค่นั้นเขายังหารายได้พิเศษโดยการวาดภาพด้วยการใช้โทรศัพท์มือถือ และ นิ้ว ในการวาดภาพขายทาง IG บางครั้งอาจใช้ประแจวาดก็ได้ใครจะไปรู้ แต่ก็นั่นแหละครับ เขาคือ ชายที่ยื่นแก้วชาเขียวให้เราได้ตลอดเวลาเสมอมา