คันฉายส่อง

ท่ามกลางชีวิตที่รายล้อมไปด้วยสิ่งแวดล้อมที่หลายๆคนขยาดแขยง อย่างชุมชนแออัดที่ชื่อว่า “คลองน้ำใส” ที่น้ำไม่ได้ใสเหมือนชื่อแม้แต่น้อย เรื่องราวชีวิตที่ต้องดิ้นรนเพื่อความอยู่รอด ปัญหาชีวิตครอบครัว มุมมองแนวคิดของ “กล้า” เด็กชายผู้อยู่ในชุมชนแออัดที่มีปัญหาต่างๆนานา เขาจะสู้กับสถานการณ์ต่างๆอย่างไร รับมือกับเหล่าสิ่งแวดล้อมที่พร้อมจะฉุดเขาลงไปอยู่ใต้โคลนตมในรูปแบบไหน ชีวิตเด็กชายที่ลืมตาดูโลกท่ามกลางความเป็นอยู่ที่ไม่รู้แม้กระทั่งชาติกำเนิดของตัวเอง อาศัยเติบโตมาโดยการเลี้ยงดูของลุงชัย คนหาของเก่า และเด็กวัดอาวุโสของชุมชนแห่งนี้

ใครจะรู้ว่าในสถานการณ์ชายแดนที่จวนเจียนจะก่อให้เกิดสงครามใหญ่ระหว่างประเทศนั้น กองกำลังกลุ่มหนึ่งกำลังพะงักพะง่วนอยู่กับการช่วยเหลือผู้พันหนุ่มชาวกรุงที่เดินทะเล่อทะล่าจนพลัดตกลงไปในหลุมดักสัตว์ ให้ขึ้นมาจากหลุมนั้นด้วยความทุลักทุเล ซึ่งผู้พันผู้นี้คือทหารนายเดียวที่ถูกหน่วยเหนือส่งมาช่วยงานด้านสถานการณ์ชายแดน ผู้เป็นถึงผู้นำหน่วยทหารขนาดเล็ก ทำหน้าที่ในการแทรกซึมหาข่าวตามพื้นที่ที่พิพาท แต่ทว่า ผู้พันหนุ่มผู้นี้กลับไม่เป็นอย่างที่หน่วยพื้นที่นี้ต้องการเท่าใดนัก จน “จ่าเสมอ” ค่อนแคะตลอดว่าเป็น “ทหารติงต๊อง”

ปลัดอำเภอหนุ่มนามว่า “ดำเนิน บวรเดโช” ผู้สอบผ่านและบรรจุลงพื้นที่แรกในฐานะปลัดอำเภอเป็นครั้งแรกของชีวิต กำลังถูกทดสอบบทเรียนในชีวิตจากเหล่าปัญหาต่างๆนานาที่ต้องตามแก้ไขจัดการ ทั้งปัญหายาเสพติด ลักลอบตัดไม้ทำลายป่า การปล้นชิงทรัพย์ พบเจอกับคนแปลกๆ เหตุการณ์ประหลาดๆ ความไม่เข้าใจวิถีชีวิตชาวบ้าน และอีกหลายเรื่องราวที่ปลัดหนุ่มต้องทำความเข้าใจและแก้ไขปัญหาเหล่านั้น แต่ดูเหมือนเรื่องราวเหล่านั้นมันไม่ได้ง่ายๆแบบนั้น เขาจะอดทนแก้ไขปัญหาที่สั่งสมมานานได้อย่างไร ติดตามเรื่องราวระหว่างการทำงานที่มันจะทำให้เขาได้เติบโตจนเป็นส่วนหนึ่งที่สำคัญในการก้าวเดินต่อไปของชีวิตดังเช่นชื่อ “ดำเนิน” ของเขา

ถ้าสิ่งที่เรากำลังทำอยู่ในชีวิตประจำวันของเรามันปกติอยู่แล้วละก็คุณอาจจะคิดว่ามันไม่น่าแปลกประหลาดอะไร แต่สิ่งที่คุณเป็นอยู่ตอนนี้คือ คุณเป็น “แมว” และแน่นอนว่าคุณรู้ทุกเรื่องที่มนุษย์พูดคุยกัน เว้นเสียแต่ว่าคุณพูดได้แค่ “เหมียว” กับมนุษย์เท่านั้น แล้วมันจะอลวนอลเวงขนาดไหนถ้าหากมันมีเหตุการณ์ที่ทำให้เราต้องมีส่วนรู้เห็นกับคดีพิศวงที่เราบังเอิญไปพบเห็นเข้า

“เจ้านายเจ้าข้า … ข้าเมอร์ฟี่มีคดีอีกแล้ว”

สงครามโลกที่ยังคงดำเนินไปท่ามกลางความตื่นตัวของเหล่านานาประเทศ ไทยเราเองก็เช่นเดียวกันในสมัยสงครามโลกครั้งที่ 2 เมื่อเหล่าทหารญี่ปุ่นยกพลขึ้นบกเพื่อทำการต่อรองให้ไทยเข้าร่วมมือเป็นพันธมิตรฝ่ายอักษะ โดยต้องการเส้นทางเดินทัพผ่านไปยังพม่า เราจึงต้องยอมร่วมมือกับทหารฝ่ายญี่ปุ่นเพื่อเดินหน้าเข้าสู่สมรภูมิรบที่เชียงตุง เมืองที่อยู่ภายใต้การปกครองของความคลุมเครือทั้งสามฝ่าย ได้แก่ พม่า จีน และไทย เราจำเป็นต้องยึดเชียงตุงเพื่อจุดยุทธศาสตร์สำคัญของกองทัพญี่ปุ่น จะเป็นอย่างไรเมื่อชายชาวนาธรรมดาๆจำเป็นต้องถูกเกณฑ์เข้าร่วมเป็นส่วนหนึ่งของกองทัพบูรพาข้ามป่าเขา เดินทางไกลหลายพันกิโลเมตรเพื่อไปยึดเมืองต่างถิ่นที่แม้แต่ชื่อก็ยังไม่เคยได้ยิน

ชาติชาย หรือ ไอ้ชาติที่ชาวบ้านต่างพากันเรียกขานแทนตัวเขา บุรุษหนุ่มลึกลับที่อาศัยอยู่บ้านแสนโดดเดี่ยวท้ายหมู่บ้าน ธารทับทิม กำลังวิ่งหน้าตาตื่นบุกป่าฝ่าดงหนามลัดทุ่งวิ่งตรงดิ่งมายังบ้านหลังหนึ่งซึ่งเป็นที่ทำการผู้ใหญ่บ้านหมู่บ้านนั้นนั่นเอง เสียงหายใจถี่หอบแฮกชี้มือวนหัวพัลวัน พลางทำท่าทางปัดไม้ปัดมือเป็นนัยให้หลีกทางตนไป เสียงฝีเท้าที่กระแทกดินแห้งผากถี่ยิบ ฝ่าดงชาวบ้านที่กำลังนั่งเตรียมชมหนังกลางแปลงกันอยู่ จนผู้คนแถวนั้นต่างสงสัยในความวิ่งแจ้นหน้าตาตื่นของไอ้ชาติผู้นี่ พอพ้นลานโล่งก็ถึงชานบ้านผู้ใหญ่ ไม่ทันได้อ้าปาก ผู้ใหญ่จงก็สวนถามทันควัน “ไอ้ใบ้ ร้อยวันพันปีมึงไม่เคยเข้ามาเดินในหมู่บ้าน วันนี้มึงวิ่งหน้าตาตื่นมา มีอะไรวะ” …